Joker:Η επανάσταση πρέπει να είναι επικίνδυνη

Αν πηγαίνοντας στο σινεμά έχεις την προσδοκία οτι θα δεις μια super hero movie,σε ακόμα ποιο σκοτεινά μοτίβα απο την τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη,τότε κάπου έχεις κάνει λάθος.
Η ταινία είναι μια ρεαλιστική απεικόνιση μιας πόλης και κατ επέκταση μιας κοινωνίας σε σήψη.
Μια σήψη που τα αίτια της δεν είναι πολιτισμικά αλλά ταξικά και πολιτικά.
Ναι,το Joker του Τοντ Φίλιπς είναι μια βαθιά πολιτική ταινία.
Μια επιστροφή στην ρίζα της σπίθας που κάνει τις μάζες να εξεγερθούν τυφλά και βίαια ενάντια στους καταπιεστές τους.

Είναι προφανές ποιούς και γιατί ενόχλησε η ταινία.
Η ταινία είναι μια τεράστια κλωτσιά στα αρχίδια της πολιτικής ορθότητας.
Ενα φτύσιμο στα μούτρα των χορτασμένων millennials,μια βόμβα στα safe spaces των αμερικάνικων campus,μια κλωτσιά στον πισινό της Γκρέτα των μίντια.
Μια υπενθύμιση οτι μια πραγματική επανάσταση πρέπει να είναι ταξική , επικίνδυνη και τυφλή, απαλλαγμένη απο  βολικά, ασφαλή και επιδοτούμενα κινήματα.
Η σχέση καταπιεστή και ο καταπιεζόμενου είναι ξεκάθαρη.
 Δεν έχει να κάνει με το χρώμα του δέρματος ή με το φύλλο αλλά με την διαφορά στην οικονομική τάξη αλλά και την βία της οικονομικής,μιντιακής και εργασιακής εξουσία.
Η ταινία δεν αφήνει κάν τον θεατή να προβληματιστεί σχετικά.
Η ταινία στο σερβίρει απροκάλυπτα :"kill the rich"μήπως και κάποιος απο το κοινό δεν κατάλαβε καλά,έστω και χωρίς την κορύφωση μιας Άλωσης της Βαστίλης ή μιας κατάληψης των Χειμερινών Ανακτόρων.

Ο Χοακιν Φοινιξ δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, τρομοκρατώντας τον θεατή οχι με κάποια δόση βίας που δεν έχουμε ξαναδεί σε ταινία αλλα κάνοντάς τον να κοιτάξει μπερδεμένος στον καθρεφτη ,μην ξέροντας αν πρέπει να αγαπήσει,να συμπονέσει ή να μισήσει τον Αρθουρ Φλεκ.
Εναν Αρθουρ Φλεκ που οδηγούμενος απο την διαρκή θηριωδία που έζησε στην ζωή του,ανήμπορος και καταδικασμένος να αποτύχει σε όποια προσπάθεια κάνει να αποφύγει την κάθοδο στο σκότος, να μεταμορφώνεται σε εναν απο τους ποιο εμβληματικούς villains στην ποπ κουλτουρα.

«Δεν έχω κάτι να χάσω.Τίποτα δεν μπορεί πλέον να με πληγώσει»

Αποθέωση του Σινεμά και ίσως στο μέλλον σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης γενιάς.

Καλή αρχή

Το οτι ο Μιχάλης έχει δίκιο στο σχόλιο του στην προηγούμενη ανάρτηση είναι δεδομένο.
Έφτασε Οκτώβριος και στους στοιχηματικούς βιορυθμούς μου εγώ βρίσκομαι κάπου στις αρχές Αυγούστου.
Ίσως είναι ο καιρός που εδώ στον Πειραιά δεύτερο μήνα του φθινοπώρου χτυπάει ακόμα 30άρια με αρκετή υγρασία;
Ίσως είναι ο φόβος της ήττας σε σχέση με την περσινή μου στοιχηματική σεζόν και η προοπτική πως το κερδοφόρο μοντέλο που έπαιζα Σούπερ Λίγκα και επιλεγμένα ματς απο τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ήταν προϊόν τύχης ;
Ισως είναι η στοιχηματική μου ηλεκτρονική social τεμπελιά;

Ισως λίγο απ όλα τα παραπάνω.

Σίγουρα το στοίχημα απαιτεί ,τουλάχιστον για μένα,αξιολόγηση στο σπίτι μπροστά απο μια οθόνη υπολογιστή και είναι δεδομένο οτι ο χειμωνιάτικος καιρός δίνει ενα επιπλέον boost για να μείνω μέσα και να βρω το την όρεξη για να «τρέξω» την ρουτίνα που έχω οταν αξιολογώ ένα ματς.
Ο δεύτερος λόγος αφορά καθαρά κάτι που έχει σχέση με την ψυχολογία και τον εγωισμό μου.Την διαρκή αμφιβολία και τον φόβο στο να χάσω αυτό που έχω καταφέρει ή τουλάχιστον νομίζω πως έχω καταφέρει. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνω κάποιου είδους ψυχανάλυση που να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω αυτού του είδους τους φόβους.

Ο τρίτος λόγος είναι λίγο πλασματικός,γιατί μπορεί να απέχω απο τα social media και το blog στοιχηματικά αλλά έχω αρκετό χρόνο για ποιό συμβατική στοιχηματική κοινωνικοποίηση και είναι αυτό που συνειδητοποιησα οτι ειχα χάσει εντελώς όλη την προηγούμενη χρονιά:
Την επαφή με τον πως αντιλαμβάνεται και παίζει ο περισσότερος κόσμος το στοίχημα.
Και ήταν αρκετά διδακτικό μπορώ να πω γιατί κακά τα ψέμματα ο ηλεκτρονικός στοιχηματικός μου μικρόκοσμος  είναι ένας echo chamber .
Διαβάζω μεν αρκετά ετερόκλητα πράγματα,αλλά τα περισσότερα τα προσπερνώ και δίνω κυρίως σημασία σε ότι ταιριάζει στην προσωπική μου αντίληψη για το παιχνίδι
Οι φίλοι και οι γνωστοί μου όμως είναι παίκτες στοιχήματος ,με την μορφή που παίζουν οι περισσότεροι : μια εφημερίδα ή ενα σάιτ με προτάσεις ...ίσως και λίγη προσωπική μελέτη στα στατιστικά.

Συνειδητοποίησα οτι το trend που υπάρχει σε γνωστούς και φίλους είναι μια τρομερή ποικιλία απο προτάσεις συνδυαστικών στοιχημάτων χωρίς αποδόσεις.
Οι περισσότεροι αν όχι όλοι έπαιζαν τέτοιου είδους στοιχήματα!

Ετσι και ένας γνωστός προχθές πριν αρχίσουν τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ έβγαλε ένα χαρτάκι με 4 ματς απο τα οποία  τα 3 ήταν συνδυαστικά στοιχήματα.

«Τότεναμ - Μπαγερν 2πλο και όβερ» μου είπε .
Ετσι ξερά χωρις απόδοση.
Φυσικά δεν είχα καμία άποψη για το ματς,αλλά έριξα μια ματιά στο oddsportal βλέποντας το ξερό διπλό να πληρώνει 2,15 περιπου.
«Το διπλό σκέτο δίνει 2,15,δεν είναι αρκετό; » του αντιπρότεινα,χωρίς βέβαια να είμαι ιδιαίτερα ειλικρινής απέναντι του ως προς τον τρόπο σκέψης μου.
Γιατί  το 2,15 μπορεί  να έπρεπε να  είναι 2.40 και άρα καθόλου αρκετό. 
«Ναι ,αλλά το 2πλο και οβερ πρέπει να πληρώνει παραπάνω» μου είπε.
«Ρεάλ ασσο και όβερ 3,5»
«Μαντσεστερ Σιτυ - Ντιναμό Ζάγκρεπ άσσο και οβερ 3,5»
 «Αταλάντα ασσο»

Δεν ξέρω αν εκεί έξω και στον τρόπο που παίζει στοίχημα ο πολύς κόσμος έχει επανέλθει ο στοιχηματικός μεσαίωνας οπου οι στοιχηματικές προτάσεις δίνονται απο κάποιους γκουρού με κληρονομικό χάρισμα ,χωρίς να συνοδεύονται καν απο απόδοση αλλά ελπίζω αυτό να είναι μια παρέκκλιση της real life στοιχηματικής παρέας μου και όχι κατι γενικευμένο.

Το μόνο σίγουρο είναι οτι μια ακόμα στοιχηματική σεζόν εχει ξεκινήσει.
Καλή επιτυχία να έχουμε και καλή αρχή .
Οι όροι του παιχνιδιού είναι εναντίον μας,αλλά η επιτυχία δεν είναι αδύνατη ακόμα και αν αυτό αποτελεί προιόν διακύμανσης της τύχης.