"Οι Μεγάλες Αυτοκρατορίες δεν συντηρούνται με την δειλία" σύμφωνα με τον Τάκιτο και η ποδοσφαιρική Γερμανία ,σήμερα το απέδειξε με τον ποιο εμφατικό τρόπο.
Την χρονιά που διανύουμε συμπληρώνονται 60 χρόνια απο το "Θαυμα της Βερνης" ,οπου το 1954 μια άλλη ποδοσφαιρική Γερμανία αδύναμη ,βγαλμένη απο τις στάχτες του Β Παγκοσμίου Πολέμου και το απόλυτο αουτσάιντερ του τοτε τουρνουά του Παγκοσμίου Κυπέλλου , νίκησε την πανίσχυρη Ουγγαρία σε εναν επικό τελικό με 3-2,ενώ βρισκότανε πίσω στο σκόρ με 0-2 στο πρώτο 10λεπτο.
Ηταν η αρχή,μια πρώτη γεύση του τί θα ακολουθούσε,το πρώτο λιθαράκι στην γέννηση μιας απο τις ποιο βαριές φανέλες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Απο τοτε μεχρι σήμερα πολλά εχουν αλλάξει στην Εθνική Γερμανίας...
Οχτώ συμμετοχές σε τελικό Παγκσομιου Κυπέλλου,τρεις κατακτήσεις του τροπαίου,απο μια Εθνικη που τόσο στον αγωνιστικό τομέα αλλά το κυριότερο σε επίπεδο ποδοσφαιρικής νοοτροπίας έχει εξελιχθεί και συνεχίζει να εξελίσσεται με ενα και μοναδικό υπόβαθρο:την αξιοκρατία σε όλους τους τομείς.
Στην Εθνικη ομάδα της Γερμανίας παίζουν οι καλύτεροι Γερμανοί πολίτες,ανεξαρτήτου χρώματος,καταγωγής ή συλλόγου που αγωνίζονται.
Ετσι διπλα στον Τυνησιακής καταγωγης Κεντιρα,υπάρχει ο Τουρκικης καταγωγης Οζιλ και ο Γκανέζικης καταγωγης Μποαντεγκ.
Υπάρχουν οι Πολωνικης καταγωγης Ποντόλσκι και Κλοζε ,ολοι σε αρμονικη συνεργασία με τους ουανχαντρεντπερσεντ Γερμανούς Νοιερ και Σβαινσταιγκερ.
Οσοι παίζουνε,παίζουνε γιατί το αξίζουνε 100% και όχι επειδη έχουν κάποιο καλό κονέ με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας ή τον ομοσπονδιακό προπονητη.
Τα αποδυτηρια της Εθνικής Γερμανίας έχουνε στεγανά και δεν υπάρχει χώρος για Κατσουράνηδες σε απευθειας σύνδεση με διαφορους αθλητικογράφους,ουτε χώρος για διαφορες κλίκες.
Η παραπάνω αξιοκρατία που επικρατεί,έχει μοναδικά αποτελέσματα πέρα απο τις διακρίσεις...
Ακόμα και οταν η Γερμανία δεν ειναι ανταγωνιστική πουλάει ακριβά το τομάρι της.
Για να την πετάξεις εξω απο μία τελική φάση τέτοιου επιπέδου τουρνουά,σε όσο κακη κατάσταση και αν την βρείς πρέπει να φτύσεις αίμα και σίγουρα ποτέ δεν θα την γονατίσεις ,ουτε θα την «σκοτώσεις» ποδοσφαιρικά.
Στο μάτς της 8ης Ιουλίου του 2014 η Γερμανία έδειξε τι σημαίνει να είσαι ποδοσφαιρική αυτοκρατορία ,με παράδοση πλέον 60 χρονων:
Οχι μόνο σκότωσε τον αντίπαλο,αλλά έσυρε το κουφάρι του γυρω απο τα τείχη του Μπέλο Οριζόντε χωρίς κανένα έλεος,οπως θα έκανε ένας Ομηρικός ημίθεος.
Και δεν μπορώ να μην αναφέρω το σχόλιο των 2 δημοσιογράφων της Νετ 105.8 στο ημιχρονο του ιστορικού πλέον παιχνιδιού,οπου έκραζαν τους Γερμανούς,γιατί λεει "δεν σταμάτησαν (!) μετα το 4-0,ως δείγμα σεβασμού (!) για την Βραζιλία"...
Δειγμα νοοτροπίας βγαλμένο απο το βούρκο και την βρωμιά της Σουπερ Λίγκας,μοναδικο περιβάλλον εξάλλου οπου μπορει η πλειοψηφία των ελληνων αθλητικογράφων να επιβιώσει.
Απο την άλλη ευτυχως η Βραζιλιάνοι έδειξαν αξιοπρέπεια ακόμα και μετα απο μια τετοια συντριπτική ήττα και δεν εκαναν την παραμικρή τετοια νύξη.
Εξάλλου κατι τετοιο μονο σεβασμός δεν θα ηταν ,αλλά μάλλον ο χειρότερος εξευτελισμός...χειροτερος και απο αυτο το βαρυ 1-7 μέσα στο σπίτι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου